Suko na.

Lakas ng ulan, lakas ng hangin, kinakalabog ang bintana namin. Parang di titigil at matatagalan pa bago sumikat ang araw. Pag ganitong mga panahon ang sarap matulog, sarap magmuni muni lang sa bahay, magbasa ng magazines,books, o kaya mag dvdiathon.
Pero bakit iba ang gusto kong gawin? Gusto ko lang umiyak ng umiyak. Ibuhos lahat ng sama ng loob at sakit sa dibdib kasabay ng ulan. Mas maganda siguro kung lalabas ako at magtatampisaw sa ulan kasabay ng aking pag-iyak para walang makakita sa aking pagdadalamhati.
Pero bakit nga ba ako iiyak? Akala ko ba kaya ko? Sabi ko pipilitin kong kayanin.
Madaling sabihin. Mahirap gawin
Ginawa ko lang naman ang nararapat, ang sinasabi nilang tama. Sinunod ko na ang isip ko. Pero bakit ang sakit sakit? Bakit parang gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko? Parang ok lang kahit sabihan niyo akong tanga. Ok lang basta't andyan uli sya.

Sana may gamot para dito, yung isang inuman lang, wala akong pakelam kung kapsula man o tableta basta yung makakatulog ka at paggising mo wala na lahat ang sakit.

Nakakapagod. Nakakasawa. Ayoko na. Hindi na lang ulit.