Bangag

Ganyan ako nitong mga nakaraang araw.
Naglalakad ng nakalutang ang isip.
Wala sa sarili.
Blangko ang utak.

Wala naman akong tinirang gamot. Panggabi kasi ako at nagti-train sa bago kong trabaho. Ang hirap palang mag-adjust. Hindi ko ma-absorb at ma-digest yung sinasabi ng trainor. Minsan nakaidlip ako eh bawal na bawal yun. Nahuli ako ng matabang masungit na trainor, pinag-initan na ako at lagi na akong tinatawag pag may recitations. Buti na lang meron pa ako nung tinatawag nilang 'common sense' at yun ang gumagana pag natatawag ako. Mabilis ding umiikot ang mata ko sa mga mababait kong co-trainees at naisesenyas nila sakin ang sagot at thank God marunong din akong mag 'lip read'. Naiintindihan ko ang mga sinasabi nila kahit walang boses na lumalabas sa kanilang mga bibig. Minus big points kasi sa assesment pag di ka nakasagot.

Sabi nila sanayan lang daw. Pero ewan ko, hirap na hirap ako. Hindi rin tumatalab sakin yung mga energy drink. Pag uminom ako, ang epekto pag uwian na saka ako gising na gising at hyper. At syempre pa mahihirapan na akong makatulog. Dagdagan pa ng mga taong isip ng isip sakin (feeling ...nyahahaha) , kaya ayan ang kinalabasan, kulang sa tulog, wala sa ayos!

Sabi ng isang kaibigan, samahan nya daw ako sa clinic at magpareseta ng 'sleeping pills'. Sagot ko, pag ganitong 'heartbroken' ako eh baka tirahin ko lahat at gustuhin ng di magising. Natakot ata at gatas na lang daw inumin ko. At syempre pa meron ding nagpayo na magbilang daw ako ng walang kamatayang mga tupa. Hindi rin epektib.

Ewan ko. Okey lang sigurong gising at kulang sa tulog, maglakad ng parang laging may tama, lumulutang ang isip kahit pa wala sa ayos...
Kasi darating ang panahon na wala na tayong gagawin kundi forever matulog...

Tingin niyo?